Sonra döndüler birbirlerini suçlamaya.
Bknz: (11/7)
Sonra döndüler birbirlerini suçlamaya.
Bknz: (11/7)
Aşağıdaki bir mealin,
* Hatalı olduğunu düşünüyorsanız,
* Telif hakkı sahibiyseniz
(Yazar, Yayınevi vs. kurumsal e postası ile),
bize iletişim bölümünden ulaşabilirsiniz.
Şimdi birbirlerine karşı kendilerini kınamaya başlamışlardı (ama iş işten geçmişti.)
(Kalem 30)Suçu, kabahati birbirlerinin üstüne atmaya, birbirlerini kınamaya başladılar.
(Kalem 30)- Onlar, "Ey Rabbimiz! Seni noksan sıfatlardan uzak tutarız. Gerçekten biz, kendimize yazık ettik" dediler. Birbirlerini suçlamaya başladılar. Sonra şöyle dediler: "Yazıklar olsun bize, biz azgın kimseleriz. Belki Rabbimiz bize bundan daha iyisini verir. Biz de ümitle O'na yöneleceğiz."
(Kalem 30)30-32 Sonra döndüler, birbirlerini kınıyorlardı: “Yazıklar olsun bizlere! Bizler gerçekten kendini firavun gibi gören azgınlarmışız, umarız ki Rabbimiz bize onun yerine daha hayırlısını verir; gerçekten biz bütün ümidimizi Rabbimize çeviriyoruz.”
(Kalem 30)26-30 Orayı gördüklerinde "Doğrusu yolumuzu şaşırmış olacağız; hayır! Biz yoksun bırakıldık" dediler. En ılımlı olanı "Ben size Allah'ı anmanız gerekmez mi?' dememiş miydim?" dedi. "Rabbimiz yücedir, doğrusu, biz haksızlık ettik" dediler. Birbirlerini yermeye başladılar.
(Kalem 30)29-33 Bunun üzerine bahçe sahipleri hatalarını anlayıp, “Rabbimiz! Her şeyin gerçek sahibi Sensin, bizler cahil ve zalimce düşünüp öyle davranmakla kendimize yazık etmişiz” diyerek suçlarını itiraf edip, acizliklerini ifade ederek kendi kendilerini kınayıp tevbe ettiler. Sonra da dönüp birbirlerine, “Rabbimiz inşallah bizi affeder ve kendine yönelip rızasına uygun yaşamaya gayret edersek, belki bize bundan daha hayırlısını verir.” dediler. İşte bu, dünya hayatında Allah’ı hesaba katmayanların cezasıdır. Fakat böylelerinin âhiretteki azabı çok daha şiddetli olacaktır.
(Kalem 30)Ardından birbirlerine yönelerek, karşılıklı özeleştiri yaptılar.
(Kalem 30)(29-30) Bunun üzerine "Sübhansın ya Rabbena, her türlü noksandan uzaksın! Doğrusu biz kendimize zulmetmişiz!" deyip, birbirlerini kınamaya başladılar.
(Kalem 30)(29-30) "Rabbimiz çok yücedir. Doğrusu biz haksızlık ettik" dediler ve birbirlerini suçlamaya başladılar.
(Kalem 30)30-32 Bundan sonra da, biribirlerini kötülemeye başlamışlar ve demişlerdi ki: "Yazıklar olsun bize; biz azgın kimseler imişiz. Belki Rabbımız bize, o bahçeden daha iyisini verir. Biz artık dileklerimizi Rabbımıza yöneltiyoruz."
(Kalem 30)