Nuh, “Rabbim” dedi. “İşte sonunda halkım beni yalanlamış bulunuyor.
Bknz: (54/9)
26. Şuara Suresi / 117.ayet
Şuara 117 ayeti için diğer mealler.
Aşağıdaki bir mealin,
* Hatalı olduğunu düşünüyorsanız,
* Telif hakkı sahibiyseniz
(Yazar, Yayınevi vs. kurumsal e postası ile),
bize iletişim bölümünden ulaşabilirsiniz.
Abdullah-Ahmet Akgün Meali:
(Hz.Nuh ise:) “Rabbim, şüphesiz kavmim beni yalanladı. (Davetimi ve tehditlerimi hesaba katmadı.) ”
(Şuara 117)Abdullah Parlıyan Meali:
Bunun üzerine Nuh: ”Ey Rabbim!” dedi. “İşte kavmim beni yalanladı.
(Şuara 117)Ali Ünal Meali:
(Asırlarca süren mücadelenin sonunda) Nuh, “Rabbim,” diye münacatta bulundu, “halkım beni yalanladı.
(Şuara 117)Bahaeddin Sağlam Meali:
117, 118. Nuh: “Ey Rabbim! Kavmim beni yalanladı. Benimle onlar arasında hükmünü ver. Beni ve benimle beraber inananları kurtar..” dedi.
(Şuara 117)Bayraktar Bayraklı Meali:
- Nuh, "Ey Rabbim! Kavmim beni yalanladı, benimle onların arasında sen hüküm ver! Beni ve beraberimdeki inananları kurtar!" dedi.
(Şuara 117)Bekir Sadak Meali:
(117-118) Nuh: «Rabbim! Milletim beni yalanladi. Benimle onlarin arasinda Sen hukum ver. Beni ve beraberimdeki inananlari kurtar» dedi.
(Şuara 117)Cemal Külünkoğlu Meali:
117,118. (Nuh,) şöyle yakardı: “Ey Rabbim! Kavmim beni yalanladı. Artık onlarla benim aramda sen hükmet! Beni ve benimle birlikte olan inananları kurtar!”
(Şuara 117)Diyanet İşleri Eski Meali:
117,118. Nuh: "Rabbim! Milletim beni yalanladı. Benimle onların arasında Sen hüküm ver. Beni ve beraberimdeki inananları kurtar" dedi.
(Şuara 117)Hakkı Yılmaz Meali:
(117-118) Nûh: “Rabbim! Toplumum beni yalanladı. Artık benim aramla onların arasında sen hükmet. Ve beni ve mü’minlerden benimle beraber olan kimseleri kurtar!” dedi.
(Şuara 117)Halis Bayancuk (Ebu Hanzala) Meali: /
Demişti ki: “Rabbim! Şüphesiz ki kavmim, beni yalanladı.”
(Şuara 117)Hayrat Neşriyat Meali:
(Nûh ise şöyle) dedi: “Rabbim! Şübhesiz ki kavmim beni yalanladılar.”
(Şuara 117)Hubeyb Öndeş Meali: /
(117-118) [Nuh] "RAB'bim! Gerçekten, milletim beni yalanladı. Artık, benimle onların arasını iyice aç! Beni ve inançlılardan¹ benimle olan kimseleri kurtar!" dedi.
(Şuara 117)Hüseyin Atay Meali:
117-118 "Rabbim! Doğrusu ulusum beni yalanladı, benimle onların arasında Sen hüküm ver. Beni ve beraberimdeki inananları kurtar" dedi.
(Şuara 117)İskender Ali Mihr Meali:
Nuh (A.S): “Rabbim, muhakkak ki kavmim beni tekzip etti (yalanladı).” dedi.
(Şuara 117)İsmail Hakkı Baltacıoğlu Meali:
Nuh dedi: «Çalabım! İşte benim ulusum beni yalancı yerine koyuyor.
(Şuara 117)Mahmut Kısa Meali:
Böyle devam eden uzun bir mücadelenin ardından Nuh, “Ey yüce Rabb’im!” diye yalvardı, “İşte görüyorsun, halkım beni yalanladı.”
(Şuara 117)Mehmet Ali Eroğlu Meali:
Umutsuzca kavminden: "Rabbim, şüphesiz kavmim beni yalanladı" demiştir.
(Şuara 117)Muhammed Esed Meali:
(Bunun üzerine Nuh:) "Ey Rabbim!" dedi, "İşte kavmim beni yalanladı;
(Şuara 117)Mustafa Çavdar Meali:
Nuh, “Rabbim” dedi. “İşte sonunda halkım beni yalanlamış bulunuyor.Bknz: (54/9)
(Şuara 117)Mustafa Çevik Meali:
117-118 Bunun üzerine Nûh da Rabbine şöyle dua etti: “Rabbim kavmim bana inanmamakta inatla direniyor, artık onlarla benim aramda hükmünü ver, beni ve benimle beraber iman eden mü’minleri selamete erdir.”
(Şuara 117)Mustafa İslamoğlu Meali:
"Rabbim!" dedi, "İşte, sonunda kavmim beni yalanlamış bulunuyor;
(Şuara 117)Osman Okur Meali:
(117-118) Nuh: "Rabbim! Kavmim beni yalanladı. Benimle onların arasında Sen hüküm ver. Beni ve beraberimdeki inananları kurtar" dedi.
(Şuara 117)Ömer Nasuhi Bilmen Meali:
(Nûh aleyhisselâm) Dedi ki: «Ya Rabbi! Şüphe yok ki, kavmim beni tekzîp ettiler.»
(Şuara 117)Seyyid Kutub Meali:
Bunun üzerine Nuh dedi ki: «Ya Rabbi, soydaşlarım beni yalanladılar.
(Şuara 117)Suat Yıldırım Meali:
(117-118) Nuh: "Ya Rabbi, dedi, halkım beni yalancı saydı. Artık benimle onlar arasındaki hükmünü Sen ver, beni ve beraberimdeki müminleri Sen halas eyle ya Rabbi!"
(Şuara 117)Şeref Aziz Taha ve Kemal Çelik Meali:
(117-118) "Rabbim, Kavmim beni yalanladı. Aramızda kesin bir hüküm ver. Beni ve yanımdaki müminleri kurtar" dedi.
(Şuara 117)