Fecr 1    
Karanlığı yarıp çıkan aydınlığa.
Fecr 3    
Çifte ve tek olan her şeye.
Fecr 4    
Akıp giden geceye andolsun ki.
Fecr 5    
Bu yeminler aklıselim sahibi için manidar değil midir?
Fecr 6    
Görmedin mi Rabbin Ad kavmine ne yaptı?
Fecr 7    
Yüksek sütunlu bağları bahçeleri olan İrem’e ki.
Fecr 8    
O günün dünyasında bir benzeri daha inşa edilmemişti.
Fecr 9    
Yine vadilerde kayaları oyarak evler yapan Semud halkına.
Fecr 10    
Kazıklar/piramitler sahibi Firavun’a ki.
Fecr 11    
Onların hepsi de ülkelerinde alabildiğine azdılar.
Fecr 12    
Her tarafı fesada boğdular.
Fecr 13    
Sonunda Rabbin de onların üzerine azap kırbacını indiriverdi.
Fecr 14    
Çünkü Rabbin her şeyi görüp, gözetlemektedir.
Fecr 15    
Şu nankör insan yok mu, Rabbi ona ikram ederek bolca nimetle sınadığı zaman, – Rabbim ben bu ikramı hak etmiştim der.
Fecr 16    
Ama rızkını daraltarak onu yoklukla sınadığı zaman da: -Rabbim bana haksızlık etti, der.
Fecr 17    
– Hayır, aslında siz yetimi koruyup gözetmiyorsunuz.
Fecr 18    
Yoksulları doyurmaya ön ayak olmuyor ihtiyaçları ile ilgilenmiyorsunuz.
Fecr 19    
Mirası da hak hukuk gözetmeden yiyorsunuz.
Fecr 20    
Malı ve mülkü de taparcasına seviyorsunuz.
Fecr 21    
– Hayır, böyle gitmeyecek. Yeryüzü dağılıp paramparça olduğunda...
Fecr 22    
Rabbinin emri gelip melekler saf saf durduğunda...
Fecr 23    
Cehennem ortaya getirilir. İşte o zaman insanın aklı başına gelecek fakat artık bunun hiçbir faydası olmayacak.
Fecr 24    
O zaman “Keşke bu hayatım için önceden iyilikler yapsaydım” diyecek.
Fecr 25    
İşte o gün Rabbinin tattırdığı azap, hiç kimsenin azabına benzemez.
Fecr 26    
Ve onun vurduğu kelepçeler başkalarının vurduğu kelepçelere benzemez.
Fecr 27    
Ey dünya ile tatmin olmaya çalışan kişi!
Fecr 28    
Dön artık Rabbine de O senden razı olsun sen de O’ndan razı ol.
Fecr 29    
Böylece gir iyi kullarımın arasına.
Fecr 30    
Ve onlarla birlikte gir cennetime.